Lufta e Ukrainës, e ripërcaktuar

Lufta e Ukrainës, e ripërcaktuar

Nga George Friedman*

Lufta në Ukrainë filloi nën një supozim të gabuar të ndarë nga shumë njerëz, përfshirë Shtetet e Bashkuara, se nëse Rusia do të pushtonte, ajo do ta mundte Ukrainën dhe do ta bënte këtë shpejt. Rusët i dislokuan forcat e tyre pa kujdes, pa shumë vëmendje për ukrainasit. Kur rusët hasën në rezistencë kundër forcave të tyre të blinduara dhe të këmbësorisë të çorganizuara, që vepronin pothuajse pa mbështetje ajrore, ata pranuan problemet, por vazhduan të supozonin se problemet me të cilat përballeshin ishin thjesht fërkimi i fushës së betejës dhe jo diçka që rrezikonte rezultatin që ata supozonin se ishte i tyre.

Shtetet e Bashkuara ende prireshin ta ndajnë këtë pikëpamje, por dërguan furnizime në Ukrainë nëpërmjet Polonisë, një lëvizje që synonte të tregonte se Uashingtoni ishte më i përkushtuar ndaj rezistencës sesa besimit se Rusia ishte në rrezik. Moska vazhdoi të ushtrojë presion në tre fronte: nga Bjellorusia në veri, përmes Donbasit në lindje dhe nga Krimea në jug. Ishte një përparim kaotik falë mungesës së koordinimit të fronteve dhe pamundësisë për të furnizuar tre fronte të veçanta njëkohësisht. Dështimi rus u simbolizua nga rezerva 40 milje e tankeve që lëviznin në jug nga Bjellorusia në drejtim të Kyievit.

Gjëja më befasuese, dhe që ka të ngjarë të studiohet nga historianët ushtarakë për vitet në vijim, është se rezistenca ukrainase nuk u thye dhe në shumë raste u intensifikua. Kjo çoi në një rivlerësim nga amerikanët dhe rusët se ukrainasit mund të rezistonin me sukses për një periudhë të gjatë kohore, duke i turpëruar rusët aq shumë sa do t’u kushtonte atyre besueshmërinë e nevojshme me partnerë si Kina. Nga pikëpamja amerikane, Ukraina kaloi nga një kauzë e humbur, në të cilën humbja duhej të vinte me hijeshi, në një mundësi strategjike.

Zhvendosja u bë e mundur nga dështimet ruse. Uashingtoni kishte bërë tashmë atë që mendonte se ishte lëvizja strategjike më pak e rrezikshme në zhvillimin e luftës ekonomike dhe financiare kundër Moskës dhe në bashkimin e NATO-s për të mbështetur misionin. Por kjo nuk shpjegon problemet ruse në fushën e betejës: logjistikën, paaftësinë për të ngritur luftën e lëvizshme për shkak të logjistikës dhe mungesën e këmbësorisë së stërvitur. Kjo është arsyeja pse Rusia braktisi goditjen e saj të blinduar drejt Kyievit nga Bjellorusia, dhe ndërsa miratoi një strategji shumë më të kujdesshme për të lëvizur kundër Donbasit, ku tashmë kishte një ndikim thelbësor, dhe një sulm nga jugu drejt Odesës, koha nuk ishte në anën e Moskës.

Kështu Rusia solli një komandant të ri që kishte operuar në Siri duke përdorur si luftën konvencionale ashtu edhe sulme kundër popullatës. E njëjta taktikë e aplikuar në zonat urbane funksionoi, por më ngadalë dhe me viktima më të mëdha për këmbësorinë sesa Rusia mund të përballonte lehtësisht. Në këtë pikë, u bë e qartë se forcat ukrainase ishin shumë të motivuara dhe mjaft mirë të trajnuara. Ata mund të pësojnë viktima, t’i zëvendësojnë dhe të mos kenë kolaps të forcës së tyre kundruall Rusisë. Ukraina ka shumë të ngjarë të luftojë rusët deri në një ngërç që rusët nuk mund ta përballojnë ushtarakisht apo politikisht. Duke pasur parasysh mungesën e rezervave ruse, është e mundur që Ukraina  t’i detyrojë rusët të tërhiqen.

Në këtë pikë, strategjia e ndryshuar e SHBA-ve gjatë fundjavës, respektivisht Sekretarit të Shtetit dhe Sekretarit të Mbrojtjes që shkuan hapur në Kyiev, duke treguar shpërfillje për përgjimin rus dhe u ofruan ukrainasve një infuzion masiv të armëve nga mjetet ajrore pa pilot në artileri, radar dhe gjithçka tjetër që nevojitet për të armatosur një ushtri moderne. Fakti që mbërritja e këtyre armëve nëpërmjet Polonisë do të merrte pak kohë, tregoi një shkallë tjetër besimi, që ishte se luftimet do të vazhdonin në javët dhe muajt që do të merrte dorëzimi. Kur shikojmë grupin e plotë të armëve, mund të shohim se SHBA. tani po armatos një forcë të aftë për të shkuar në sulm.

Lufta ka përfshirë gjithmonë SHBA-në. dhe Rusisë, por në njëfarë kuptimi, tani është një duel i hapur mes tyre. Rusët duhet të sigurojnë trupa dhe pajisje. Shtetet e Bashkuara. po sigurojnë pajisje, por jo trupa. Basti amerikan është që Ukraina mund të nxjerrë më shumë dhe forca të trajnuara më mirë të armatosura me armë të avancuara, ndërsa Rusisë do t’i duhet të luftojë për të zëvendësuar humbjet e saj. Është shumë më e lehtë për Shtetet e Bashkuara të prodhojnë dhe dërgojnë armë sesa për rusët të pësojnë humbje.

Kjo e vë Rusinë në një pozitë të vështirë. Duke pasur parasysh flukset e armëve të shpallura dhe armët e tjera që ka të ngjarë të nisen drejt Ukrainës, ajo duhet të përpiqet t’i japë fund luftës në muajin e ardhshëm, vetëm kundër një force ukrainase shumë më të armatosur dhe të motivuar. Dhe duke mos arritur t’i thyejë ato deri tani, drejtimi i luftës po shkon kundër rusëve.

Vizita e dy zyrtarëve të lartë të kabinetit, dhe listimi shumë i hapur i të paktën një pjese të anijeve të ngarkuara me armë, synon qartë t’i sinjalizojë Moskës se jo vetëm që nuk do t’i mposhtë ukrainasit, por Ukraina mund ta mund Rusinë në fushën e betejës. Natyrisht, një sulm parandalues ​​rus tani është një mundësi, por një strategji e qartë për Ukrainën është të qëndrojë, ta mbajë të bllokuar marrshin rus,  të tërhiqet dhe të riarmatoset. Ndoshta edhe amerikanët shpresojnë se kjo do t’i detyrojë rusët të ulen në tryezën e bisedimeve. Ky do të ishte rreziku më i vogël. Sigurisht, rusët, inteligjenca e të cilëve ndoshta e dinte se kjo po vinte, do të duhet të rikalibrojnë një luftë që nuk ishte kalibruar kurrë. [Përktheu: ISHGJ]

*  George Friedman është një parashikues dhe strateg gjeopolitik i njohur botërisht për çështjet ndërkombëtare dhe themelues dhe kryetar i Geopolitic Futures.

Dr. Friedman është gjithashtu një autor bestseller i New York Times.
Dr. Friedman ka informuar shumë organizata ushtarake dhe qeveritare në Shtetet e Bashkuara dhe jashtë saj dhe shfaqet rregullisht si ekspert për çështjet ndërkombëtare, politikën e jashtme dhe inteligjencën në mediat kryesore.