Zotërimi i së ardhmes: Ambiciet Megalomane të  Forumit Ekonomik Botëror

Zotërimi i së ardhmes: Ambiciet Megalomane të  Forumit Ekonomik Botëror

Nga Dr Michael Rectenwald

Takimi i pesëdhjetë e tretë vjetor i Forumit Ekonomik Botëror (WEF) mblodhi së bashku pesëdhjetë e dy liderë botërorë, shtatëmbëdhjetëqind drejtues të korporatave, artistë të ndryshëm dhe personalitete të tjera për të trajtuar “Bashkëpunimi në një botë të fragmentuar”. Fragmentimi është armiku i Forumit Ekonomik Botëror dhe i Kombeve të Bashkuara (OKB) dhe partnerëve të korporatës. “Fragmentim” do të thotë se segmente të popullsisë botërore nuk po i përmbahen agjendës së katastrofizmit të ndryshimeve klimatike dhe parimeve të Rivendosjes së Madhe.

Rivendosja e Madhe, ndërkohë, përbën një kartel hibrid të zgjimit shtetëror-korporatë që administron ekonominë globale (dhe si rrjedhojë sistemet politike të botës) nën drejtimin e WEF, OKB-së, Fondit Monetar Ndërkombëtar (FMN), Bankës Qendrore Evropiane. (ECB), dhe Organizata Botërore e Shëndetësisë, si dhe vendimmarrësit kryesorë të korporatave si CEO i BlackRock, Larry Fink.

Që të mos imagjinojmë se WEF dhe mbledhjet e tij përfaqësojnë thjesht iluzionet madhështore të disa kllounëve të paefektshëm, duhet theksuar se “kapitalizmi i palëve të interesuara” i WEF – i prezantuar në 1971 nga Klaus Schwab, themeluesi dhe kryetari i WEF, dhe Hein Kroos, në Modern Menaxhimi i Ndërmarrjeve në Inxhinieri Mekanike—është përqafuar nga OKB-ja, nga shumica e bankave qendrore, si dhe nga korporatat kryesore botërore, bankat tregtare dhe menaxherët e aseteve. Kapitalizmi i palëve të interesuara tani konsiderohet të jetë modus operandi i sistemit ekonomik botëror.

Në librin e vitit 1971, Schwab dhe Kroos sugjeruan se “menaxhimi i një ndërmarrje moderne duhet t’u shërbejë jo vetëm aksionarëve, por të gjithë palëve të interesuara për të arritur rritje dhe prosperitet afatgjatë”. Palët e interesuara janë korporatat dhe qeveritë në përputhje dhe bashkëfajtore, jo qytetarët.

BlackRock, menaxheri më i madh i aseteve në botë, mban mbi 10 trilion dollarë aktive nën menaxhim (AUM), duke përfshirë fondet e pensioneve të shumë shteteve të SHBA. Në vitin 2019, CEO i BlackRock, Larry Fink, drejtoi tryezën e rrumbullakët të biznesit në SHBA për kapitalizmin e palëve të interesuara. Drejtorët ekzekutivë nga 181 korporata të mëdha ripërcaktuan qëllimin e përbashkët të korporatës në termat e idesë së Schwab-it, kapitalizmit të palëve të interesuara, duke sinjalizuar fundin e supozuar të kapitalizmit të drejtuar nga aksionarët. Në letrën e tij të vitit 2022 drejtuar CEO-ve, Fink e bëri mjaft të qartë pozicionin e BlackRock për vendimet e investimeve. “Rreziku i klimës është rrezik investimi”, deklaroi Fink. Ai premtoi një “zhvendosje tektonike në kapital”, një përshpejtim në rritje të investimeve që do të shkojnë në kompanitë “të fokusuara në qëndrueshmëri”.

Fink paralajmëroi CEO-t: “Dhe për shkak se kjo do të ketë një ndikim kaq dramatik në mënyrën e shpërndarjes së kapitalit, çdo ekip drejtues dhe bord do të duhet të marrë në konsideratë se si kjo do të ndikojë në aksionet e kompanisë së tyre” (theksi i imi). Sipas Fink, kapitalizmi i palëve të interesuara nuk është një lajthitje. Fink jep prova të domosdoshmërisë së zgjuar të kapitalizmit të palëve të interesuara në mohimin e të njëjtit: “Nuk është një axhendë sociale apo ideologjike. Nuk është ‘zgjuar’. Është kapitalizëm.” Ky përkufizim i kapitalizmit sigurisht që do të kishte ardhur si lajm për Ludwig von Mises.

Fink ulet në bordin e besuar të WEF, së bashku me ish-zëvendëspresidentin e SHBA Al Gore; Drejtoresha menaxhuese e FMN-së, Kristalina Georgieva; Presidentja e BQE-së Christine Lagarde dhe zëvendëskryeministrja kanadeze dhe ministrja e financave Chrystia Freeland, ndër të tjera.

Në fjalën e tij përshëndetëse dhe fjalimin e posaçëm të vitit 2023, Schwab vuri në dukje krizat e shumta me të cilat përballet bota: “transformimi i energjisë, pasojat e Covid, riformësimi i zinxhirëve të furnizimit po shërbejnë të gjitha si forca katalitike për transformimin ekonomik”. Rastësisht, këta janë të gjithë faktorë që WEF ka promovuar dhe/ose përkeqësuar. Dhe së bashku ata i kanë shtuar “inflacionit të lartë, rritjes së normave të interesit dhe rritjes së borxhit kombëtar” që Schwab gjithashtu e përgënjeshtroi.

Schwab vuri në dukje problemin e fragmentimit social dhe gjeopolitik dhe “një lara-lara të rrëmujshme pushtetesh”, duke aluduar në luftën në Ukrainë. Por Schwab vajtoi gjithashtu “fuqitë e mëdha të korporatave dhe mediave sociale, të gjitha duke konkurruar gjithnjë e më shumë për pushtet dhe ndikim. Si rezultat, tendenca po shkon përsëri drejt rritjes së fragmentimit dhe konfrontimit” – pa dyshim duke iu referuar, të paktën pjesërisht, marrjes së fundit të Twitter nga Elon Musk, humbjes së një platforme të madhe për propagandë dhe censurë. Natyrisht, Schwab iu referua “ndryshimit të klimës” dhe “viruseve” si kërcënime ekzistenciale që mund të çojnë në “zhdukjen e një pjese të madhe të popullsisë sonë globale”. Pyetja është nëse “ndryshimi i klimës” dhe “viruset” ose më mirë përgjigjet ndaj këtyre kërcënimeve të supozuara do të jenë shkaku i zhdukjeve masive.

Por kërcënimi “më kritik i fragmentimit”, argumentoi Klaus, është nga ata që “kalojnë në negativ” dhe mbajnë një “qëndrim kritik dhe konfrontues” ndaj axhendës së Davos-ata me guximin për të kundërshtuar një axhendë globale të katastrofizmit të ndryshimeve klimatike. , me kontrollin e saj shoqërues mbi prodhimin dhe konsumin dhe eliminimin virtual të pronës dhe të drejtave pronësore për shumicën dërrmuese.

Një çështje qendrore që trajtoi takimi i pesëdhjetë e tretë vjetor ishte “Krizat aktuale të energjisë dhe ushqimit në kontekstin e një sistemi të ri për energjinë, klimën dhe natyrën”. Tema përputhet me pretendimet e mëparshme dhe të përsëritura të WEF-së se zinxhiri i furnizimit bujqësor është shumë i “fragmentuar” për bujqësi “të qëndrueshme”. “Një sistem ushqimor elastik dhe miqësor ndaj mjedisit do të kërkojë një zhvendosje nga zinxhirët tanë aktualë të fragmentuar të furnizimit,” shkroi Lindsay Suddon, shefi i strategjisë së Proagrica, në 2020. Në Suddon’s dhe shumë dokumente të tjera të WEF, refreni i “fragmentimit” përsëritet. . Bujqësia e qëndrueshme nuk mund të arrihet nën kushtet e “fragmentuara” bujqësore që ekzistojnë aktualisht.

Një dokument – i titulluar “A mund të kurojë veprimi kolektiv Çfarë po dëmton sistemet tona ushqimore?”, pjesë e takimit vjetor të WEF 2020 – argumentoi se fragmentimi përfaqëson pengesën përfundimtare për qëndrueshmërinë:

            “Si drejtues të institucioneve kryesore financiare bujqësore shumëpalëshe dhe tregtare, ne jemi të bindur se fragmentimi brenda sistemeve aktuale të ushqimit përfaqëson pengesën më të rëndësishme për të ushqyer një popullsi në rritje në mënyrë ushqyese dhe të qëndrueshme.”

Shkruar nga Wiebe Draijer, në atë kohë kryetar i bordit drejtues në Rabobank, dhe Gilbert Fossoun Houngbo, drejtori i përgjithshëm i zgjedhur i Organizatës Ndërkombëtare të Punës (ILO), gazeta ishte mjaft rrëfyese. Ai paralajmëroi se nëse nuk trajtohet fragmentimi, “ne gjithashtu nuk do të kemi asnjë shpresë për të arritur Objektivin e Zhvillimit të Qëndrueshëm për emetimet neto zero deri në vitin 2050, duke pasur parasysh se zinxhiri i sotëm i furnizimit bujqësor, nga ferma në pirun, përbën rreth 27% të gazit serrë (GHG). ) emisionet.”

Rabobank është një nga sponsorët financiarë të Aleancës së Veprimit Ushqimor të WEF (diskutuar më poshtë). Në faqen e saj të internetit, Rabobank vëren se operon në Holandë, duke u shërbyer klientëve me pakicë dhe korporata, dhe globalisht, duke financuar sektorin e bujqësisë. ILO është një agjenci e OKB-së që vendos standardet e punës në 187 vende.

Çfarë interesash mund të kenë të përbashkët një bankë ndërkombëtare dhe një agjenci ndërkombëtare e punës e OKB-së? Sipas punimit të tyre të shkruar së bashku, ata kanë të përbashkët vendosmërinë për të eliminuar fragmentimin në bujqësi. Interesi bankar në defragmentim është të fitojë një interes kontrollues në ferma gjithnjë e më të mëdha. Interesi i menaxhimit të sindikatave është që të ketë më shumë punëtorë nën mbikëqyrjen dhe kontrollin e saj. Interesat bankare dhe të punës të kombinuara rezultojnë në ferma të mëdha të punuara nga punëtorë të organizuar fermash – jo pronarë – nën interesin kontrollues të bankës. Një arsyetim bonus (më shumë gjasa kryesori) për këtë “skemë” është se qëllimet e zhvillimit të qëndrueshëm (SDGs) të Agjendës së OKB-së 2030 mund të zbatohen në këtë mënyrë më lehtë në “zinxhirët e vlerës bujqësore dhe praktikat bujqësore”. Autorët përfundojnë: “Më kritike, ne duhet të grumbullojmë mundësi, burime dhe ekspertizë plotësuese në projekte në shkallë të gjerë që mund të zhbllokojnë investimet dhe të japin ndikim” (theksi i imi). “Aksioni kolektiv” është “kurimi”.

Për sa i përket bujqësisë, domethënë, “fragmentim” do të thotë shumë ferma diskrete dhe të ndryshme. Zgjidhja e këtij problemi është konsolidimi, apo pronësia e aseteve bujqësore nga gjithnjë e më pak subjekte. Hyn Bill Gates në SHBA. “Projektet në shkallë të gjerë” do të zotërohen nga ata që mund të përballojnë të respektojnë Strategjinë Farm to Fork të Komisionit Evropian (KE). “Strategjia Farm to Fork është në qendër të Marrëveshjes së Gjelbër Evropiane.” Qëllimi i Marrëveshjes së Gjelbër Evropiane është “të mos ketë emetime neto të gazeve serrë deri në vitin 2050”. (Më shumë mbi Strategjinë Farm to Fork dhe efektet e saj mbi urinë dhe urinë më poshtë.)

Çështja e furnizimit me ushqim u trajtua në një sesion të titulluar “Shërbyer në mënyrë të qëndrueshme”. Titulli përmbledhës i sesionit vë në dukje se “gati 830 milionë njerëz përballen me pasiguri ushqimore dhe më shumë se 3 miliardë nuk janë në gjendje të përballojnë një dietë të shëndetshme. Sfidat ndaj shëndetit njerëzor dhe planetar janë shtuar më tej nga rritja e kostove, ndërprerjet e zinxhirit të furnizimit dhe ndryshimet klimatike.

Pika kryesore e panelit “Shërbyer në mënyrë të qëndrueshme”, i cili përndryshe përbënte sinjalizimin e virtytit, erdhi në formën e pyetjeve të parashtruara nga një anëtar i audiencës, “Jakobi, nga Amerika”:

            “Unë dua të bëj një pyetje në lidhje me prodhimin e ushqimit. Vitin e kaluar qeveria holandeze njoftoi kufizime të ashpra në përdorimin e plehrave azotike. Kufizime të tilla detyruan shumë fermerë të nxjerrin jashtë prodhimit një pjesë të madhe të tokës së tyre. Dhe këto politika çuan që 30,000 fermerë holandezë të protestonin kundër politikave të qeverisë. Dhe kjo po bëhej në një kohë kur prodhimi i ushqimit tashmë po kufizohej rëndë për shkak të luftës në Ukrainë. Pyetjet e mia janë, një, a mbështet paneli politika të ngjashme që po zbatohen në të gjithë botën? Dhe a i përkrahni fermerët holandezë që po protestojnë? Politikat e tilla strikte që çojnë në reduktimin e prodhimit të ushqimit a nuk dëmtojnë përfundimisht njerëzit më të varfër të botës dhe a nuk e përkeqësojnë problemin e kequshqyerjes?

Pyetësi ishte një nga katër, por pyetjet e tij dominuan pjesën tjetër të seancës dhe bënë që moderatori Tolu Oni dhe panelisti Hanneke Faber, presidenti i të ushqyerit në Unilever, i cili është me qendër në Holandë, të bëhen mjaft mbrojtës. Ky i fundit u përgjigj:

Unë jam holandez dhe biznesi ynë është i bazuar në Holandë. Është një situatë shumë e vështirë në Holandë. Kam shumë simpati për fermerët që po protestojnë, sepse janë në rrezik jetesën dhe biznesin e tyre. Por unë gjithashtu kam shumë simpati për atë që qeveria po përpiqet të bëjë, sepse emetimet e azotit janë shumë të larta. . . . Pra, diçka duhet bërë. . . .

Por është një problem shumë holandez. Nuk mendoj se duhet të shqetësoheni se të njëjtat zgjidhje do të duhet të shkojnë diku tjetër.

Kjo deklaratë e fundit përgënjeshtrohet nga fakti se Holanda është selia e programit të Aleancës së Veprimit Ushqimor të WEF-së dhe faqja e Sekretariatit Koordinues Global (GCS) të Qendrave të Inovacionit të Ushqimit të WEF-së. Të nisura në takimin e Axhendës së Davosit në vitin 2021, Qendrat e Inovacionit të Ushqimit kanë si synim përafrimin me Samitin e Sistemeve Ushqimore të OKB-së: “Roli i GCS do të jetë të koordinojë përpjekjet e qendrave rajonale si dhe të përafrohet me proceset dhe nismat globale. siç është Samiti i Sistemeve Ushqimore të OKB-së. Dhe qëllimi i deklaruar i Samitit të Sistemeve Ushqimore të OKB-së është përafrimi i prodhimit bujqësor me SDG-të e Agjendës 2030: “Samiti i OKB-së për Sistemet Ushqimore, i mbajtur gjatë Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së në Nju Jork më 23 shtator [2021], vendosi skenën për sistemet globale ushqimore transformimi për të arritur Objektivat e Zhvillimit të Qëndrueshëm deri në vitin 2030.”

“Qëndrueshmëria” dhe “zhvillimi i qëndrueshëm” nuk nënkuptojnë, siç duket të sugjerojnë fjalët, aftësinë për t’i bërë ballë goditjeve të llojeve të ndryshme – krizat ekonomike, fatkeqësitë natyrore, etj. Ato nënkuptojnë zhvillim të kufizuar nga imperativat utopike, joshkencore mjedisore, duke përfshirë të reduktuar prodhimi dhe konsumi në botën e zhvilluar dhe pengimi i zhvillimit që do të rezultonte në prodhimin e GS-ve shtesë në botën në zhvillim. Për sa i përket bujqësisë, kjo nënkupton një reduktim të përdorimit të plehrave të pasura me azot dhe eliminimin e tyre përfundimtar dhe eliminimin gradual të bagëtive që prodhojnë metan dhe amoniak. Në Holandë, iniciativa Food Hubs ka çuar tashmë në blerjen e detyrueshme të qeverisë dhe mbylljen e rreth tre mijë fermave, gjë që do të çojë në reduktim dramatik të rendimenteve të të korrave nga eksportuesi i dytë më i madh në botë i produkteve bujqësore.

Situata në Holandë është gjithashtu pjesë e Strategjisë Farm to Fork të Komisionit Evropian. Nën administratën Trump, Departamenti i Bujqësisë i Shteteve të Bashkuara (USDA) zbuloi se miratimi i planit do të rezultonte në një rënie të prodhimit bujqësor midis 7 për qind dhe 12 për qind për Bashkimin Evropian, në varësi nëse miratimi është në mbarë BE-në apo global. . Me adoptimin vetëm në BE, rënia e prodhimit bujqësor të BE-së parashikohej të ishte 12 për qind, në krahasim me 7 për qind nëse adoptimi bëhej global. Në rastin e adoptimit global, prodhimi bujqësor në mbarë botën parashikohej të bjerë me 11 për qind. Më tej, USDA raportoi:

Rënia e prodhimit bujqësor do të shtrëngonte furnizimin ushqimor të BE-së, duke rezultuar në rritje të çmimeve që ndikojnë në buxhetet e konsumatorëve. Çmimet dhe kostot e ushqimit për frymë do të rriteshin më së shumti për BE-në, në secilin prej tre skenarëve [në studim u përfshi një skenar i mesëm i miratimit të Farm to Fork nga BE-ja dhe shtetet kombëtare fqinje]. Megjithatë, rritja e çmimeve dhe e kostos së ushqimit do të ishte e rëndësishme për shumicën e rajoneve nëse Strategjitë [Farm to Fork] miratohen globalisht. Për Shtetet e Bashkuara, çmimi dhe kostot e ushqimit do të mbeten relativisht të pandryshuara, përveç në rastin e adoptimit global.

Rënia e prodhimit në BE dhe gjetkë do të çonte në reduktimin e tregtisë, megjithëse disa rajone do të përfitonin në varësi të ndryshimeve në kërkesën për import. Megjithatë, nëse tregtia kufizohet si rezultat i vendosjes së masave të propozuara, ndikimet negative përqendrohen në rajonet me popullsinë më të pasigurt ushqimore në botë. . . .

Pasiguria ushqimore, e matur si numri i njerëzve që nuk kanë akses në një dietë prej të paktën 2,100 kalori në ditë, rritet ndjeshëm në 76 vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme të përfshira në analizën tonë për shkak të rritjes së çmimeve të produkteve ushqimore dhe rënies së të ardhurave. , veçanërisht në Afrikë. Deri në vitin 2030, numri i njerëzve të pasigurt për ushqim në rastin e adoptimit vetëm në BE do të rritet me 22 milionë shtesë më shumë se sa ishte parashikuar pa Strategjitë e propozuara të KE-së. Numri do të rritet në 103 milionë sipas skenarit të mesëm dhe 185 milionë sipas adoptimit global. (theksimi im)

Kështu, ne shohim se “shërbyer në mënyrë të qëndrueshme” do të thotë i uritur në mënyrë të qëndrueshme.

Një panel tjetër i rëndësishëm ishte “Stewarding Responsible Capitalism”, ku ndër të tjera paraqitej Brian T. Moynihan, CEO i Bankës së Amerikës dhe kryetar i këshillit të biznesit të WEF. Një përkrahës i madh i kapitalizmit të palëve të interesuara, Moynihan sugjeroi që kompanitë që nuk plotësojnë kriteret mjedisore, sociale dhe të qeverisjes (ESG) thjesht do të lihen pas. Askush nuk do të bëjë biznes me kompani të tilla, tha ai.

Komentet e Moynihan zbuluan shkallën në të cilën kapitalizmi i palëve të interesuara dhe metrika për matjen e tij, indeksi ESG, kanë depërtuar në bankat tregtare. Në fakt, mbi treqind banka të mëdha janë nënshkruese të “Parimeve për Bankën e Përgjegjshme” të OKB-së, “që përfaqësojnë pothuajse gjysmën e industrisë bankare globale”. Ndërkohë, dyzet e shtatëqind firma të menaxhimit të aseteve, pronarët e aseteve dhe ofruesit e shërbimeve të aseteve kanë nënshkruar gjashtë “Parimet për Investime të Përgjegjshme” të OKB-së. Këto parime fokusohen tërësisht në pajtueshmërinë me ESG dhe përmbushjen e objektivave të zhvillimit të qëndrueshëm të Axhendës 2030 të OKB-së. Indeksimi i ESG tani përshkon çdo aspekt të bizneseve bankare dhe investuese, duke përfshirë kompanitë në të cilat ata investojnë, si i përmbahen vetë metrikës ESG dhe si bashkëpunojnë me konkurrentët për të promovuar ESG-të. Kështu, qëllimi i parimeve është universalizimi i investimit ESG. Indeksimi i ESG ngre koston e të bërit biznes, vret urie ata që nuk pajtohen me kapitalin dhe krijon një kartel të zgjuar të prodhuesve të preferuar.

Në sesionin “Filantropia: Një Katalizator për Mbrojtjen e Planetit Tonë”, i dërguari i SHBA-së për klimën, John Kerry sugjeroi se ai dhe njerëzit në Davos ishin “një grup i zgjedhur njerëzish, [të cilët], për shkak të çdo gjëje që na preku në një moment të caktuar. jeton, janë në gjendje të ulen në një dhomë dhe të mblidhen së bashku dhe në fakt të flasin për shpëtimin e planetit.” Duke tradhtuar karakterin fetar, si kult të grupit të Davosit, Kerry sugjeroi se vajosja e tij dhe e të tjerëve si shpëtimtarë të planetit ishte “pothuajse jashtëtokësore”. Nëse u thoni atyre se jeni të interesuar të shpëtoni planetin, “shumica e njerëzve,” vazhdoi Kerry, “ata mendojnë se ju jeni një liberal më i mirë i majtë që përqafon pemët”. Por unë parashtroj se “shumica e njerëzve” mendojnë se Kerry dhe të ngjashmit e tij nuk janë aspak dashamirës, por përkundrazi kontrollojnë fanatikë dhe megalomanë të prirur për të kontrolluar popullsinë e botës.

Në panele të tjera, folësit deklaruan se ngrënia e mishit, drejtimi i makinave dhe jetesa jashtë kufijve të qyteteve pesëmbëdhjetëminutëshe duhet të ndalohet.

Shkurtimisht, me axhendën e Davos-it, ne përballemi me një fushatë të bashkërenduar dhe të koordinuar për të çmontuar aftësitë prodhuese në energji, prodhim dhe bujqësi. Ky projekt, i drejtuar nga elitat dhe i ardhur në dobi të tyre, po arrin në Kërcimin e Madh prapa në histori të regjistruar. Nëse nuk ndalet dhe nuk kthehet, do të çojë në katastrofë ekonomike, duke përfshirë uljen dramatike të konsumit dhe standardeve të jetesës. Dhe pothuajse me siguri do të rezultojë në më shumë uri në botën e zhvilluar dhe zi buke në botën në zhvillim. Kryetari i WEF Schwab mund ta kalojë kryetarin Mao. Nëse e lejojmë.

*Rreth autorit: Michael Rectenwald është autor i dymbëdhjetë librave, duke përfshirë “Rivendosja e Madhe dhe Lufta për Lirinë”, “Zbulimi i agjendës globale”, “Mendimi kriminel”, “Përtej zgjimit”, “Google Archipelago” dhe “Pranvera për Flokët e borës”. Ai është një anëtar i shquar në Kolegjin Hillsdale.

______________________

[Burimi: Ky shkrim është publikuar nga Instituti MISES; përktheu: ISHGJ]